Bij de start van de klimaattop in Parijs kreeg België de weinig benijdenswaardige prijs ‘Fossiel van de dag’. Die prijs gaat elk jaar naar het land dat zijn uiterste best gedaan heeft om zo lang mogelijk dwars te liggen in de zoektocht naar een akkoord. Het is de tweede jaar op rij dat België die prijs al uitgereikt krijgt op de eerste dag van de klimaattop.
Dirk Peeters, ex-politicus bij Groen en nu actief in de energiecoöperatie Campina Energie schrikt daar niet van. “Ik heb de politieke besluitvorming in Vlaanderen meer dan 20 jaar lang van zeer dichtbij gevolgd. Twintig jaar lang is de houding van Vlaanderen inzake milieu dezelfde geweest: afwachten, niks doen, obstructie plegen. En uiteindelijk uitstel vragen aan Europa omdat de deadline gepasseerd is. Om uiteindelijk, schoorvoetend en tegen zijn zin, toch een aantal maatregelen te nemen omdat het daar nu eenmaal toe verplicht is.”
Dirk Peeters: ‘De transitiebeweging staat nog altijd in zijn kinderschoenen en moet nog aan kracht winnen.’
Biedt de lakse houding extra kansen voor de transitiebeweging?
“Ja en neen,” zegt Dirk Peeters. “Enerzijds wordt het dankzij die houding nóg duidelijker dat echte verandering van onderuit en niet van bovenaf moet komen. Anderzijds staat de klimaattop toch ook los van de transitiebeweging. Wat er ook afgesproken wordt op de klimaatconferentie, het zijn sowieso de burgers die voor de echte verandering moeten, niet de politiek.”
Is dat politieke onwil, of is het nu eenmaal eigen aan de politiek om niet verder te denken dan één verkiezingscampagne en is het milieu daar het slachtoffer van?
Beide,” zegt Dirk Peeters. “Politici zijn inderdaad niet geneigd verder vooruit te denken dan de volgende verkiezingen. En uitgerekend voor het milieu heb je een visie op langere termijn nodig. Dat is zo en dat bemoeilijkt de zaken. Toch is het zeker ook een kwestie van onwil. Als je keer op keer alle deadlines mist inzake milieuafspraken, is dat geen toeval meer. Ik weet wel dat de lobby van de industrie en vooral die van de landbouw bijzonder machtig zijn en het spel voortdurend vertragen, maar dat is geen excuus. Daar mag je je niet door laten doen.”
Dirk Peeters blijft hoopvol. “Alle macht aan de burgers. Want van de politiek moeten we niet veel heil verwachten. De transitiebeweging staat nog altijd in zijn kinderschoenen en moet nog aan kracht winnen. Maar dat komt wel. Ik zie dat er veel draagkracht is.”
