Hoeveel pech kan je het hebben? In het eerste jaar na de oprichting van CSA Het mosterdzaadje, in Mol-Achterbos, trof Tuur van Geel zo’n verschrikkelijk slecht weer dat een groot deel van zijn oogst verloren ging en hij zich tot het Rampenfonds moest wenden.
“Een dramatische start,” zucht Tuur van Geel, maar hij geeft de goede moed niet op.
Oogstaandelen
“Op dit ogenblik zijn toch een 25-tal mensen lid van Het mosterdzaadje. Dat betekent dat ze in januari een oogstaandeel hebben gekocht dat hen het recht geeft om een jaar lang te oogsten. Zo’n aandeel kost 1,09 euro per dag of net geen 400 euro per jaar. Ik hoop het volgende jaar nog te kunnen groeien, zowel in oppervlakte als in aantal leden.”
In principe mag iedereen zoveel oogsten als hij wil. “Zolang de voorraad strekt, natuurlijk. Ik test ook wel eens gewassen uit om te zien of er genoeg belangstelling voor is. Dat testen gebeurt op kleine schaal, dus die gewassen kan ik niet onbeperkt laten oogsten.”
Bijna biolabel
Boer Tuur houdt het niet bij een CSA (‘community supported agriculture’, vrij vertaald: landbouw die door een gemeenschap gesteund wordt). Hij wil nog een stap verder gaan en een biolabel krijgen. “De aanvraag is ingediend. Ik werk dus nu al volgens een strikt biolastenboek. Het komende jaar zal ik geregeld aangekondigde én niet-aangekondigde controles krijgen om te checken of ik wel volgens het boekje werk en zeker geen chemicaliën gebruik. Als alles goed gaat -en dat zál goed gaan, want ik zondig niet tegen de regels- krijg ik in januari 2018, exact twee jaar nadat ik ben opgestart, mijn officieel biolabel. Ik kijk er nu al naar uit.”
